เพื่อเอาชนะผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายเหล่านี้ นักวิจัยของเอดินเบอระได้ต่อยอดจากการค้นพบก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความสามารถในการโปรแกรมเซลล์บางส่วนของแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรคเรื้อน การทำงานกับกระทรวงสาธารณสุขและบริการมนุษย์ของสหรัฐฯ ในเมืองแบตันรูช รัฐหลุยเซียนา ทีมงานได้ติดเชื้อตัวนิ่ม 57 ตัว ซึ่งเป็นแบคทีเรียโรคเรื้อนโดยธรรมชาติ และเปรียบเทียบตับของพวกมันกับตัวนิ่มที่ไม่ติดเชื้อและตัวที่พบว่าเป็น ทนต่อการติดเชื้อ พวกเขาพบว่าสัตว์ที่ติดเชื้อพัฒนาตับที่ขยายใหญ่ขึ้นแต่มีสุขภาพดีและไม่เป็นอันตราย โดยมีส่วนประกอบที่สำคัญเหมือนกัน เช่น หลอดเลือด ท่อน้ำดี และหน่วยการทำงานที่เรียกว่า lobules เป็นอาร์มาดิลโลที่ไม่ติดเชื้อและดื้อยา ทีมงานเชื่อว่าแบคทีเรียแย่งชิง ความสามารถในการสร้างใหม่โดยธรรมชาติของตับเพื่อเพิ่มขนาดของอวัยวะ และเพื่อให้มีเซลล์จำนวนมากขึ้นภายในที่จะเพิ่มจำนวนขึ้น พวกเขายังค้นพบตัวบ่งชี้ โรคภัย หลายอย่างที่บ่งชี้ว่าเซลล์ตับชนิดหลักที่เรียกว่าเซลล์ตับได้เข้าสู่สถานะกระปรี้กระเปร่า ในอาร์มาดิลโลที่ติดเชื้อแล้ว ตับของตัวนิ่มที่ติดเชื้อยังมีรูปแบบการแสดงออกของยีน ซึ่งเป็นพิมพ์เขียวสำหรับการสร้างเซลล์ คล้ายกับในสัตว์อายุน้อยและตับของทารกในครรภ์ ยีนที่เกี่ยวข้องกับเมแทบอลิซึม การเจริญเติบโต และการเพิ่มจำนวนเซลล์ถูกเปิดใช้งาน และยีนที่เกี่ยวข้องกับความชราถูกลดการควบคุมหรือถูกระงับ