อย่างไรก็ตามการศึกษาใหม่ของนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยชิคาโกและมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดชี้ให้เห็นกลไกที่ดาวเคราะห์เหล่านี้ไม่เพียง แต่พัฒนาชั้นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยไอน้ำเท่านั้น แต่ยังคงไว้เป็นเวลานาน เผยแพร่เมื่อวันที่ 15 มีนาคมใน Astrophysical Journal Letters การวิจัยขยายภาพของการก่อตัวของดาวเคราะห์และสามารถช่วยกำหนดทิศทางการค้นหาโลกที่อยู่อาศัยในระบบดาวอื่น ๆ

"แบบจำลองของเรากำลังบอกว่าดาวเคราะห์นอกระบบหินที่ร้อนจัดเหล่านี้ควรมีบรรยากาศที่มีน้ำขังในบางช่วงและสำหรับดาวเคราะห์บางดวงอาจใช้เวลาค่อนข้างนาน" ผศ. ศ. เอ็ดวินไคท์ผู้เชี่ยวชาญด้านบรรยากาศของดาวเคราะห์มีวิวัฒนาการอย่างไรเมื่อเวลาผ่านไป

เนื่องจากกล้องโทรทรรศน์บันทึกข้อมูลเกี่ยวกับดาวเคราะห์นอกระบบมากขึ้นเรื่อย ๆ นักวิทยาศาสตร์จึงพยายามค้นหาว่าพวกมันอาจมีลักษณะอย่างไร โดยทั่วไปกล้องโทรทรรศน์สามารถบอกคุณเกี่ยวกับขนาดทางกายภาพของดาวเคราะห์นอกระบบความใกล้ชิดกับดาวฤกษ์และถ้าคุณโชคดีมันมีมวลเท่าไร หากต้องการไปไกลกว่านั้นนักวิทยาศาสตร์ต้องคาดการณ์โดยอิงจากสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับโลกและดาวเคราะห์ดวงอื่นในระบบสุริยะของเราเอง แต่ดาวเคราะห์ที่มีจำนวนมากที่สุดดูเหมือนจะไม่เหมือนกับดาวเคราะห์ที่เราเห็นรอบ ๆ ตัวเรา

"สิ่งที่เรารู้อยู่แล้วจากภารกิจของเคปเลอร์ก็คือดาวเคราะห์ที่มีขนาดเล็กกว่าดาวเนปจูนนั้นมีอยู่มากมายซึ่งเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเพราะไม่มีในระบบสุริยะของเรา" ไคท์กล่าว "เราไม่รู้แน่ชัดว่าพวกมันทำมาจากอะไร แต่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่าพวกมันคือลูกแมกมาที่ซ่อนอยู่ในบรรยากาศไฮโดรเจน"

นอกจากนี้ยังมีดาวเคราะห์หินขนาดเล็กจำนวนมากที่มีลักษณะใกล้เคียงกัน แต่ไม่มีไฮโดรเจนปิดบัง ดังนั้นนักวิทยาศาสตร์จึงสันนิษฐานว่าดาวเคราะห์จำนวนมากอาจเริ่มต้นเหมือนดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ที่มีชั้นบรรยากาศที่สร้างจากไฮโดรเจน แต่จะสูญเสียชั้นบรรยากาศเมื่อดาวฤกษ์ใกล้เคียงจุดไฟและพัดไฮโดรเจนออกไป

แต่ยังคงมีรายละเอียดมากมายให้กรอกในแบบจำลองเหล่านั้น ว่าวและผู้เขียนร่วม Laura Schaefer จากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดเริ่มสำรวจผลที่อาจเกิดขึ้นจากการที่ดาวเคราะห์ปกคลุมไปด้วยหินที่ละลายในมหาสมุทร

“ หินหนืดเหลวนั้นค่อนข้างไหล” Kite กล่าวดังนั้นมันจึงพลิกกลับอย่างแรงเช่นเดียวกับมหาสมุทรบนโลก มีโอกาสดีที่มหาสมุทรแมกมาเหล่านี้จะดูดไฮโดรเจนออกจากชั้นบรรยากาศและทำปฏิกิริยากลายเป็นน้ำ น้ำบางส่วนหนีขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศ แต่มีอีกมากมายที่ไหลซึมลงสู่หินหนืด

จากนั้นหลังจากที่ดาวฤกษ์ที่อยู่ใกล้ดึงบรรยากาศไฮโดรเจนออกไปน้ำจะถูกดึงออกสู่ชั้นบรรยากาศในรูปของไอน้ำแทน ในที่สุดดาวเคราะห์ก็เหลือเพียงบรรยากาศที่มีน้ำขัง

ขั้นตอนนี้อาจคงอยู่บนดาวเคราะห์บางดวงเป็นเวลาหลายพันล้านปี Kite กล่าว

มีหลายวิธีในการทดสอบสมมติฐานนี้ กล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์เวบบ์ซึ่งเป็นผู้สืบทอดอันทรงพลังของกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิลมีกำหนดเปิดตัวในปลายปีนี้ มันจะสามารถทำการวัดองค์ประกอบของชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์นอกระบบได้ หากตรวจพบดาวเคราะห์ที่มีน้ำอยู่ในชั้นบรรยากาศนั่นอาจเป็นสัญญาณอย่างหนึ่ง

อีกวิธีหนึ่งในการทดสอบคือการมองหาสัญญาณทางอ้อมของบรรยากาศ ดาวเคราะห์เหล่านี้ส่วนใหญ่ถูกล็อคอย่างเรียบร้อย ต่างจากโลกตรงที่ไม่หมุนขณะเคลื่อนที่ไปรอบดวงอาทิตย์ด้านหนึ่งจึงร้อนและอีกด้านหนึ่งเย็นเสมอ

ศิษย์เก่า UChicago คู่หนึ่งได้แนะนำวิธีใช้ปรากฏการณ์นี้เพื่อตรวจสอบบรรยากาศ นักวิทยาศาสตร์ Laura Kreidberg, PhD"16 และ Daniel Koll, PhD"16 - ปัจจุบันอยู่ที่ Max Planck Institute for Astronomy และ MIT ตามลำดับชี้ให้เห็นว่าชั้นบรรยากาศจะปรับอุณหภูมิให้กับดาวเคราะห์ดังนั้นจึงไม่มี ความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างด้านกลางวันและด้านกลางคืน หากกล้องโทรทรรศน์สามารถวัดได้ว่าด้านกลางวันเรืองแสงรุนแรงเพียงใดก็น่าจะบอกได้ว่ามีการกระจายความร้อนในชั้นบรรยากาศหรือไม่

การอ้างอิง: "น้ำบนดาวเคราะห์นอกระบบหินร้อน" Kite and Schaefer, Astrophysical Journal Letters , 11 มีนาคม 2564

สล็อตออนไลน์ 918kiss